Page 256 - Nowa Trampolina czterolatka. Przewodnik metodyczny ze scenariuszami zajęć. Część 1

254 • MY I NASZ ŚWIAT. EMOCJE I KOMPETENCJE SPOŁECZNE • Wskazówki dla nauczyciela

Po przeczytaniu opowiadania warto z dziećmi porozmawiać o słowach, które są dla nich szczególnie ważne. Może przed-
szkolaki zechcą, aby każdy kolejny dzień w danym tygodniu był dniem któregoś z tych słów? Dobrze jest zaproponować
dzieciom rozmowę o tym, jakie słowa są dla nich miłe, jakie gesty lubią, jak warto się zachowywać, aby było nam razem
przyjemnie. Jest to też właściwy czas na wprowadzenie nowych rytuałów budujących tożsamość grupy.

9. Czasami mam gorszy humor.

(Jak się czuję? Rozpoznawanie i nazywanie uczuć).

Propozycje pytań do opowiadania i poleceń, które pomogą zbudować rozmowę dorosłego z dziećmi: W jakim nastro­
ju był Mikołaj? Co czuje ktoś, kto ma zły nastrój? Jak wygląda osoba, która jest zmartwiona? Jak pani zachęciła Mikołaja do
rozmowy na temat tego, co czuł? Kiedy wy macie zły humor? Jak wygląda osoba wesoła (zdziwiona, przestraszona)? Co po­
woduje, że jesteśmy weseli (zdziwieni, przestraszeni)? Jak brzmi stanowczy głos? Powiedzcie coś stanowczym głosem. Powiedz­
cie coś do kolegi przyjaznym głosem.

Na przykładzie bohatera opowiadania – Mikołaja – mamy możliwość obserwowania całej gamy uczuć – od zazdrości, przez
złość, zniecierpliwienie, zdumienie, stanowczość, przyjacielskość, smutek, odrzucenie, nieśmiałość, aż do wesołości. Warto
kilka razy przeczytać dzieciom tekst opowiadania. Za pierwszym razem niech skupią się na fabule (Co się stało?). Słuchając
go drugi raz, niech zastanowią się, jakie uczucia i emocje odczuwali jego bohaterowie. Za trzecim razem można zadać do-
datkowe, zaproponowane wyżej, pytania. Pomogą one dzieciom rozpoznać i nazwać uczucia, a także odnieść treść opowia-
dania do swoich własnych doświadczeń. Żeby dzieci nauczyły się nazw różnych emocji, warto z nimi zrobić emotikonki,
które będą ilustrowały poszczególne uczucia. Można też zaproponować przedszkolakom, żeby robiły miny, które nauczyciel
sfotografuje, a potem dzieci będą odgadywać, co (jaką emocję) one przedstawiają.

10. Chętnie sobie pomagamy.

(Uczymy się od siebie. Pomagamy sobie wzajemnie).

Propozycje pytań do opowiadania, które pomogą zbudować rozmowę dorosłego z dziećmi: Kto pomógł Hoa pozbierać
kredki? Co należy zrobić, gdy ktoś nam w czymś pomoże? Jak zachowała się Hoa, gdy pani przypomniała dzieciom o posprzą­
taniu klocków? Kto i kiedy wam pomaga? Komu wy ostatnio pomogłyście? Kogo dzisiaj czegoś nauczyłyście? Kto i czego na­
uczył was dzisiaj?

Powyższe pytania, które odnoszą się do własnego doświadczenia, mogą na początku być dla dzieci trudne. (Przedszkolaki
nie będą wiedziały, jak na nie odpowiedzieć). Dlatego należy umówić się z nimi, że będą mogły na nie odpowiedzieć pod
koniec dnia przedszkolnego, przed rozejściem się do domów. Rolą nauczyciela jest towarzyszenie przez cały dzień dzieciom
i podpatrywanie, w czym komuś pomagają, czego uczą innych, kto im pomaga oraz od kogo i czego się uczą. Chodzi o drob-
ne sprawy, które często są niezauważane przez dzieci i przez dorosłych. Podczas spotkania w kręgu nauczyciel może pod-
powiadać dzieciom, co sam zauważył. Jego uwagi nie powinny zdominować całej rozmowy. Dzieci szybko zrozumieją, o co
chodzi i potem codziennie będą wymieniać różne swoje działania.