Page 249 - Nowa Trampolina trzylatka. Przewodnik metodyczny ze scenariuszami zajęć. Część 1

MY I NASZ ŚWIAT. EMOCJE I KOMPETENCJE SPOŁECZNE • Wskazówki dla nauczyciela • 247

Złość – jak rozpoznawać uczucia. Małe dziecko odczuwa bardzo silne emocje, które uzewnętrznia w indywidualny, wła-
ściwy sobie sposób. Jeśli dorosły chce wpłynąć na sposób ich manifestowania, może pokazać dziecku, jak to zrobić, nie
krzywdząc nikogo. Jednym ze sposobów jest modelowanie, czyli pokazywanie własnym przykładem, w naturalnych sytu-
acjach, co zrobić, gdy np. czuję złość. Nauczyciel może zagrać przed dziećmi: Czuję, że robi mi się gorąco ze złości. Aż mi się
chce coś zgnieść. O, wezmę kartkę i ją zgniotę. Teraz napiję się wody. O, już złość minęła.

3. Do zobaczenia, mamusiu!

Rozstanie z rodzicem. Codzienne rytuały.

Propozycje pytań do opowiadania, które pomogą zbudować rozmowę dorosłego z dziećmi: Z kim Janek przyszedł do przed-
szkola? Kto przywitał Janka w przedszkolu? Jaką zabawkę dała Jankowi Agatka? Jak to się stało, że Janek poszedł się bawić
z dziewczynkami? Z kim wy lubicie się bawić?

Przyjście malucha do przedszkola wiąże się nie tylko z jego adaptacją do nowego otoczenia, poznawaniem pomieszczeń,
zasad i zwyczajów, ale również z rozstaniem z rodzicem. Dla wielu dzieci jest to bardzo trudne. W takiej sytuacji pomocne
okazują się wypracowane przez rodzica i dziecko, a także nauczyciela codzienne rytuały pożegnania. Warto podpowiedzieć
rodzicowi, jak taki rytuał może przebiegać i wesprzeć go w jego codziennym stosowaniu. Ta powtarzalność da dziecku po-
czucie bezpieczeństwa i ułatwi mu rozstanie.

Rytuał może polegać na przykład na tym, że dziecko na progu sali dostaje od mamy dwa buziaki, następnie podchodzi na-
uczycielka, wita się z mamą, a potem z przyniesioną przez dziecko przytulanką i z dzieckiem (jeśli jest już na to gotowe).
Na koniec mama trzy razy podnosi dziecko, stawia je na podłodze, daje mu buziaka i wychodzi. Po wyjściu mamy nauczy-
cielka opowiada przytulance, którą trzyma dziecko, co dziś będzie się działo w przedszkolu. W ten sposób (również przez
mówienie do przytulanki, która spełnia rolę pośrednika) nawiązuje więź z dzieckiem i buduje z nim relację. Ta dobra więź
umożliwi i przyspieszy adaptację małego przedszkolaka oraz będzie sprzyjała jego dobremu samopoczuciu. Po pewnym
czasie mama usłyszy: Do zobaczenia, mamusiu!

4. Kto się ze mną pobawi?

Wspólna zabawa. Jak uczyć dzieci bawić się z innymi.

Propozycje pytań do opowiadania, które pomogą zbudować rozmowę dorosłego z dziećmi: Kto sam bawił się w przedszko-
lu? Jaką wspólną zabawę wymyśliła pani Marta? W co lubicie razem się bawić? Jak bawili się Weronika i Janek?

Trzylatki mają stosunkowo mało doświadczeń, jeśli chodzi o zabawę z innymi dziećmi. Lubią ich towarzystwo, ale zazwy-
czaj bawią się obok siebie. Czasem nie chcą w ogóle bawić się z rówieśnikami. Warto wtedy pokazać dzieciom, co mogą
zrobić, żeby włączyć się do zabawy z innymi. Dobrą i atrakcyjną propozycją będzie teatrzyk kukiełek. Bohaterowie przed-
stawienia mogą opowiedzieć krótką historię „z przedszkolnego życia wziętą”, która podpowie dzieciom, jak dołączyć do
wspólnej zabawy lub jak taką zabawę zaproponować kolegom. Na przykład: Co robisz? Mogę się z tobą pobawić? Zbudujemy
razem wieżę? Bardzo ważna jest tu rola nauczyciela, który, tak jak pani Marta z opowiadania, może być blisko tych dzieci,
którym brakuje śmiałości.

5. Kończę to, co zacząłem.

Skupianie się na danej czynności. Jak ćwiczyć koncentrację. Co zrobić, żeby dzieci chciały sprzątać.

Pytania do opowiadania, które pomogą zbudować rozmowę dorosłego z dziećmi: Jak bawił się klockami Krzyś? Jak bawił się
klockami Bartek? Jaką zabawę „na sprzątanie” wymyśliła pani Marta? Co zbudował z nowych klocków Krzyś, a co zbudował
Bartek? Co podobało się pani Marcie w zabawie Bartka? Co wy robicie, gdy kończycie bawić się klockami?