Page 238 - Nowa Trampolina czterolatka. Przewodnik metodyczny ze scenariuszami zajęć. Część 1

236 • Zestawy ćwiczeń porannych

Zestaw III
Pomoce: piłki, gwizdek.
Dzieci maszerują po okręgu, zatrzymują się przed N. i stają w szeregu.
1. Zabawa o charakterze ożywiającym, aktywizująca duże grupy mięśni „Dobiegnij do piłki”.
N. dzieli dzieci na 2 grupy. Pierwsza staje na wyznaczonej linii, a druga siada za kolegami w siadzie skrzyżnym.
N. rozdaje stojącym dzieciom piłki. Na sygnał N., np. gwizdek, każde z nich turla w przód po podłodze swoją piłkę.
Następnie szybko dobiega do niej, łapie, unosi wysoko do góry i wraca na linię, gdzie przekazuje piłkę następnej osobie.
Samo siada za partnerem.
2. Ćwiczenie mięśni brzucha „Podaj piłkę stopami”.
Dzieci w parach siedzą na podłodze przodem do siebie w odległości 2-3 kroków. Ręce opierają z tyłu na podłodze.
Jedna osoba z pary ma piłkę. Unosi w górę lekko ugięte w kolanach nogi i kładzie stopy na piłce. Następnie turla piłkę
do partnera. Ten zatrzymuje ją nogami i w taki sam sposób podaje do kolegi.
3. Ćwiczenie wyprostne „Wędrująca piłka”.
Dzieci w parach stają tyłem do siebie w lekkim rozkroku. Jedna osoba trzyma piłkę i wysoko unosi ją nad głową.
Następnie wykonuje skłon w przód i między rozsuniętymi nogami podaje piłkę partnerowi. Ten odbiera piłkę i prostu-
je się, wysoko unosząc ręce z piłką.
4. Ćwiczenie tułowia – skręty „Piłeczkowy kręciołek”.
Dzieci w parach siedzą na podłodze w siadzie skrzyżnym, opierają się o siebie plecami. Jedno z nich trzyma piłkę obiema
rękami. Dzieci jednocześnie wykonują skręt tułowia w swoją stronę, podając sobie piłkę z rąk do rąk. To samo robią
w stronę przeciwną. Starają się wykonywać ćwiczenie szybko i sprawnie, nie upuszczając piłki.
5. Ćwiczenie z elementami równowagi.
Dzieci stoją w rozsypce. Nogi mają złączone, ręce w bok. Na sygnał N. próbują unieść nogę zgiętą w kolanie i przez
chwilkę utrzymać równowagę. To samo wykonują ze zmianą nogi.
6. Ćwiczenie uspokajające.
Dzieci maszerują po okręgu. Wolno unoszą ręce, robiąc wdech nosem, i opuszczają je, wydychając powietrze ustami.

Zestaw IV Ćwiczenia w formie opowiastki ruchowej „W ogrodzie kwiatów”

Pomoce: dowolna, rytmiczna, wesoła melodia, lina, woreczki.
1. Zabawa ożywiająca „Motylki w ogrodzie kwiatów”.
N. włącza nagranie dowolnej, rytmicznej, wesołej melodii i zwraca się do dzieci: Wyobraźcie sobie, że jesteście motylkami,
które fruwają z kwiatka na kwiatek. Biegajcie ostrożnie między nimi w rytm muzyki, machajcie skrzydełkami. Gdy muzyka
ucichnie, ukucnijcie – motylki siadają na kwiatkach.
2. Ćwiczenie dużych grup mięśniowych „Kwiatki do słonka”.
N.: A teraz jesteście kwiatkami, które rano budzą się i odwracają swoje główki do słonka. Połóżcie się na podłodze, zwińcie w kłę­
buszek. Gdy włączę muzykę, będziecie powoli wstawać, rozprostowywać się i wysoko uniesiecie główki i rączki do góry, do słonka.
3. Zabawa na czworakach „Pszczółki”.
N.: Pszczoły też lubią kolorowe, pachnące kwiatki. Zamieniam was teraz w takie pszczółki. Ostrożnie, na czworakach prze­
chodźcie i przeskakujcie z kwiatka na kwiatek.
4. Ćwiczenie tułowia – skręty z elementami równowagi „Podlewamy kwiaty”.
N. rozkłada na podłodze długą linę i zwraca się do dzieci: To jest ścieżka między naszymi grządkami z kwiatami, które
będziemy podlewać. Ustawcie się w rzędzie, jedna osoba za drugą, za liną. Bardzo powoli, żeby nie spaść, będziecie prze­
chodzić po linie. Rączki złóżcie tak, jakbyście trzymali w nich konewkę z wodą. Idąc po ścieżce, udawajcie, że podlewacie
kwiatki raz z jednej, raz z drugiej strony ścieżki.
5. Skoki „Skok z kamienia na kamień”.
N. dalej za liną układa na podłodze nieregularną ścieżkę z kilkunastu woreczków i zwraca się do dzieci: Wśród trawy
w naszym ogrodzie jest ścieżka z kamieni. Idźcie dalej, aż do tej ścieżki, i skaczcie z kamienia na kamień.
6. Ćwiczenie uspokajające.
N.: To był pracowity poranek. Czas na odpoczynek. Połóżcie się na podłodze, zamknijcie oczy i powoli oddychajcie. Wdech
nosem i wydech powietrza ustami.

Zestaw V
Pomoce: kółka serso, 1 pachołek.
1. Zabawa orientacyjno-porządkowa o charakterze ożywiającym „Jedno czy dwa koła?”.
N. trzyma w ręku 2 koła serso. Dzieci biegają swobodnie po sali, jednocześnie uważnie obserwując N. Ten w pewnym
momencie woła: Jedno czy dwa koła? i unosi do góry 1 lub 2 sersa. Dzieci w tym czasie biorą się za ręce i tworzą odpo-
wiednio 1 lub 2 koła. Gdy N. opuszcza ręce, dzieci dalej swobodnie biegają.