Page 91 - Nowa Trampolina czterolatka. Przewodnik metodyczny ze scenariuszami zajęć. Część 1

TYDZIEŃ 8 • Kącik zabawek • 89

2. Rozmowa na temat wiersza. Przykładowe pytania:
– O jakich zabawkach mowa jest w wierszu?
– Co dzieci budowały z klocków?
– Jak bawiły się lalkami?
– Na czym polega zgodna zabawa zabawkami?
3. Zabawa „Lubimy się bawić zabawkami”. N. wkłada zabawki do worka, a następnie wysypuje je na dywan i prosi, aby
każde dziecko wybrało sobie jedną zabawkę. Dzieci biorą zabawki i swobodnie poruszają się po sali. Na hasło stop łączą
się w pary z dziećmi, które mają zabawki tego samego rodzaju. Zabawę powtarzamy kilka razy.
4. Zabawa „Zapraszam do mnie”. Dzieci siedzą na krzesełkach w kole, jedno krzesełko jest wolne. Dziecko, po którego prawej
stronie jest wolne krzesełko, zaprasza na nie wybraną osobę, a ona zajmuje wskazane miejsce. Zabawa się powtarza.
5. Wykonanie ćwiczenia z KP1, k. 15.

Zajęcia 2
Rodzaj zajęć: zajęcia umuzykalniające.
Temat: Zabawki i my.
Cele:
 kształtowanie reakcji na sygnał
 kształtowanie uważnego słuchania
 kształtowanie wyobraźni ruchowej i muzycznej
 kształtowanie ekspresji ruchu
 wrażliwianie na różnice dynamiczne w muzyce (cicho – głośno, coraz ciszej – coraz głośniej)
u
r
 ozwijanie świadomości własnego ciała
 zapoznanie dzieci z przykładem muzyki fortepianowej.
Pomoce: nagranie miniatury fortepianowej Dymitra Kabalewskiego Błazny cyrkowe (CD), tamburyn, bębenek
z pałeczką, zabawki w dużym rozmiarze: lalka, pajacyk na sznurku, miś, samochodzik.

Przebieg zajęć:
1. Rozmowa wstępna. N. sadza lub stawia w widocznym dla dzieci miejscu (biurko, stolik, brzeg dywanu) lalkę, pajacyka,
misia i samochodzik. Oznajmia: Dziś będziemy się bawić zabawkami z naszego przedszkola inaczej niż zwykle, bo muzycznie.
2. Utrwalenie zabawy „Samochody” i jej wzbogacenie o nowe elementy. N. bierze do ręki samochód. Przez chwilę może
porozmawiać z dziećmi o tej zabawce (zapytać, kto lubi się nią bawić, dlaczego itp.). Następnie pyta dzieci, czy znają
jakąś muzyczną zabawę związaną z tym autkiem. Dzieci kojarzą znaną im już zabawę „Samochody” (opis zabawy:
zob. Tydzień 2, środa). N. wyjaśnia, że dziś też będą bawić się w tę zabawę, ale dodadzą do niej nowy sygnał – hasło:
awaria. Na hasło: awaria dzieci kładą się na podłodze i przy dźwiękach tamburynu imitujących przykręcanie śrub
lub wbijanie nitów udają, że leżą pod samochodem i dokonują jego naprawy.
3. Zabawa „Gimnastyka z lalką”. N. ustawia na różne sposoby lalkę (nic przy tym nie mówiąc), a zadanie dzieci polega na
możliwie jak najdokładniejszym odtworzeniu własnym ciałem położenia lalki. N. zaczyna od najprostszych zadań
(np.: uniesienia do góry rąk, wysunięcia jednej nogi do tyłu, siadu z nogami wyciągniętymi przed sobą na podłodze),
a później zwiększa stopień trudności. Musi jednak pamiętać, żeby zaproponowane figury były bezpieczne i możliwe do
wykonania przez dzieci.
4. Zabawa „Misie i pajacyki”. N. bierze do ręki pluszaka i pajacyka. W rozmowie z dziećmi porównuje obie zabawki.
Podkreśla różnice w wyglądzie i w sposobie bawienia się nimi (mięciutki miś, do którego miło się przytulić, a twardy,
kanciasty pajac, którego raczej się nie przytula, ale obserwuje, jak się rusza, skacze itp.). N. wyjaśnia zasady zabawy –
w zależności od usłyszanych dźwięków dzieci zachowują się jak misie lub jak pajacyki:
x przy powolnych i ciężkich uderzaniach dłonią w bębenek – misie idą powoli na czterech łapach
x przy szybkich i lekkich uderzeniach palcami w bębenek – pajacyki skaczą.
Sposób i tempo gry powinny się zmieniać. Aby dzieci nie działały „na pamięć”, warto wpleść pomiędzy te odgłosy
dowolne nieoczekiwane dźwięki, np. szelest liści uzyskany poprzez skrobanie palcami w membranę bębenka.
5. Słuchanie miniatury fortepianowej Dymitra Kabalewskiego Błazny cyrkowe (CD). N. prosi dzieci o uważne wysłuchanie
utworu (nie podaje jego tytułu). Mówi, by zwróciły uwagę na to, czy muzyka cały czas jest jednakowo głośna, czy też
zmienia się w czasie trwania utworu. Po wysłuchaniu miniatury dzieci opowiadają, co zaobserwowały (na początku mu-
zyka jest dość głośna, potem powtórzona melodia początkowa jest znacznie cichsza, a przejście do melodii głównej
coraz głośniejsze, utwór zaś kończy się bardzo głośno i zdecydowanie). N. pyta dzieci, do jakiej zabawki – ich zdaniem –
pasuje ta muzyka. Odtwarza muzykę jeszcze raz i pozwala dzieciom w tym czasie poruszać się dowolnie w jej rytmie.
Dzieci wymieniają nazwy zabawek, a N. wyławia spośród ich propozycji pajacyki. Jeśli taka propozycja nie padnie,
N. odwołuje się do własnych skojarzeń i mówi: Mnie ta muzyka kojarzy się ze skaczącymi pajacami. Wypróbujmy,
czy będzie się przy niej dobrze skakało. Następnie dzieci skaczą przy muzyce na różne sposoby. N. może przypomnieć,
jak najczęściej bawimy się w pajacyki (skok z jednoczesnym rozkrokiem i klaśnięciem nad głową, powrót do pozycji