Page 299 - Nowa Trampolina pięciolatka i sześciolatka. Przewodnik metodyczny ze scenariuszami zajęć. Część 1

MY I NASZ ŚWIAT. EMOCJE

I KOMPETENCJE SPOŁECZNE

– WSKAZÓWKI DLA NAUCZYCIELA

Publikacja Nowa Trampolina pięciolatka i sześciolatka. My i nasz świat. Emocje i kompetencje społeczne ma na celu
kształtowanie u dzieci podstawowych i potrzebnych w życiu umiejętności społecznych. Zaproponowane w niej ćwicze-
nia pomogą przedszkolakowi lepiej współpracować w grupie, nawiązywać przyjaźnie, radzić sobie w sytuacjach konflik-
towych i rozwijać poczucie własnej wartości. Dziecko nauczy się dostrzegać i wyrażać własne emocje oraz rozpoznawać
emocje rówieśników.
Do każdego z rozdziałów przygotowano krótki komentarz metodyczny, który wskazuje kierunek rozumienia porusza-
nego problemu. Zawarte w nim wskazówki/propozycje działań poprzedzają realizację karty pracy w zeszycie My i nasz
świat. Emocje i kompetencje społeczne. Działania te to: zabawy z całą grupą, w małych zespołach, w parach i indywidualnie,
miniteatrzyki przedszkolaka, zabawy ruchowe. Takie formy pracy mają na celu odświeżenie wcześniejszych doświadczeń
dzieci lub dostarczenie nowych, związanych z poruszanymi zagadnieniami z obszaru edukacji emocjonalno-społecznej.
Ułatwią one nauczycielowi przygotowanie się do rozmowy z przedszkolakami. Rozmowa o tym, co dzieci czują, co sądzą
w danej sprawie, jest niezwykle istotnym narzędziem pracy. Daje dzieciom poczucie bycia akceptowanymi i rozumianymi.

1. Witanie się.

Zabawa ruchowa „Witamy się jak…” . Dzieci poruszają się po sali w rytm muzyki. Na przerwę w muzyce N. daje polece-
nia: Witamy się jak:
x dobrzy znajomi
x jak dziecko z rodzicem
x jak dziecko z panią w sklepie
x jak z babcią/dziadkiem
x ze starszym kolegą
x z kolegą z Niemiec, Francji, Japonii itd.

Sytuacja powitania czy pożegnania zawiera w sobie kod zachowania charakterystyczny dla ludzi żyjących w konkretnym
czasie i w danej kulturze. Dlatego sposoby witania różnią się od siebie. Wspólna jest jednak geneza – w powitaniu wyrażamy
szacunek dla innych, pokazujemy, co czujemy do osoby, z którą się witamy (np.: nieufność i dystans; przyjaźń i otwartość;
szacunek i odpowiednią formę). Warto, by dzieci doświadczały różnych form powitania i same je stosowały.

2. Patrzenie na drugą osobę.

Zabawa ruchowa „Kto stał przede mną?”. Dzieci stoją w dwóch kręgach – wewnętrznym i zewnętrznym. Na sygnał N. wy-
znaczony krąg porusza się w prawo. Na kolejny sygnał dzieci zatrzymują się i stają naprzeciwko dziecka z innego kręgu.
Dzieci przyglądają się sobie przez 10 sekund. W tym czasie mają zapamiętać, kto przed nim stał. Krąg ponownie porusza
się np. w lewą stronę. Na sygnał zatrzymuje się i dzieci mówią osobie naprzeciwko, kto stał przed nim wcześniej.

Warto poćwiczyć z dziećmi skupianie uwagi na drugiej osobie. Pomoże to dzieciom w lepszej komunikacji zarówno z dzieć-
mi, jak i z dorosłymi. Kontakt wzrokowy jest bardzo potrzebny podczas rozmowy i budowania głębszych relacji z innymi
ludźmi. Niektóre dzieci mają trudność z nawiązaniem i utrzymaniem kontaktu wzrokowego. Jest to sygnał dla dorosłego,
by obserwować takie dziecko w różnych sytuacjach społecznych i ewentualnie pomóc mu w rozwijaniu umiejętności kon-
centracji wzroku na osobach.

3. Słuchanie innych.

Zabawa dla całej grupy: „Powtórz za mną…”. Dzieci stoją w kole. N. mówi: Powtórz za mną… (wybiera przykład z nastę-
pujących kategorii: rytm, dźwięk, słowo, głoskę, zdanie itp.). Dzieci powtarzają za N. Kolejne wyznaczone dzieci podają
swoje propozycje, a pozostałe powtarzają.