Page 187 - Nowa Trampolina sześciolatka. Przewodnik metodyczny ze scenariuszami zajęć. Część 1
P. 187
TYDZIEŃ 1 5 • Ślady na śniegu • 185
Więc dzieci zawołały: – Gile, śliczne jak kwiat róży – niech wam ta jemioła służy . I poszły dalej . Wyszły dzieci z lasu,
wędrują do szkoły .
– Poparzcie, jaka kępa ostu! Oset to chwast! Weźmy kija i go porozbijajmy!
A nad ostem zaczynają latać jakieś różnokolorowe ptaszki, jak cacka choinkowe i świergotać: Nie ruszajcie tego ostu!
Jego nasiona – rozsiejecie po prostu! Dla nas, szczygłów – to jest gratka, my je zjemy do ostatka!
– Jakie śliczne szczygły! Nie trzeba ich płoszyć . One najlepiej oset wytępią!
Pobiegły dzieci do szkoły i choć nic nie przyniosły z lasu ani z pola, było im bardzo wesoło!
Maria Kownacka
2. Rozmowa z dziećmi na temat opowiadania: Jakie ptaki spotkały dzieci na spacerze? Co było przysmakiem dla jemiołuszki,
gila, szczygła?
3. Analiza sylabowa nazw ptaków połączona z wyklaskiwaniem.
4. Zabawa ruchowa „Ptaki w karmniku”. N. rozkłada na dywanie kilka obręczy. Gdy N. gra na tamburynie, dzieci-ptaki
swobodnie fruwają po sali. Na pauzę wbiegają do obręczy po 5 osób.
5. Podsumowanie. N. mówi zagadkę, a zadanie dzieci polega na podaniu nazwy ptaka i jego przysmaku.
6. Umieszczenie pod ilustracjami ptaków szablonów z ich nazwami do globalnego czytania.
7. Wykonywanie ćwiczeń w KP2, s. 73 – ćwiczenia grafomotoryczne, przeliczanie elementów, utrwalanie pojęć: najwęższy,
najdłuższy.
Zajęcia 2
Rodzaj zajęć: zajęcia umuzykalniające.
Temat: W świątecznym nastroju z pastorałką W lichej stajni.
Cele:
trwalanie pastorałki W lichej stajni
u
doskonalenie umiejętności gry na instrumentach perkusyjnych
u
wrażliwianie na rejestry brzmieniowe (wysoko, nisko, średnio)
r
ozwijanie poczucia rytmu
doskonalenie spostrzegawczości
doskonalenie wyobraźni przestrzennej.
Pomoce: dowolne nagranie skocznej muzyki, instrumenty perkusyjne: trójkąty, drewienka, grzechotki, tamburyny,
talerze, bębenek, długi sznur, szarfy, CD.
Przebieg zajęć:
1. Powitanie. Dzieci stoją w kole i śpiewają piosenkę powitalną opartą na melodii kolędy Do szopy, hej, pasterze (zob.
TYDZIEŃ 14, Środa).
2. Zabawa „Wysoko czy nisko?”. Dzieci powtarzają rytm pastorałki W lichej stajni (zob. TYDZIEŃ 14, Środa) przypadają-
cy na słowa U, la, la: , klaszcząc go. N. prosi, aby dzieci wykonały rytm dwukrotnie, powtarzając go na
słowach U, la, la. Następnie dzieci mają wypowiedzieć rytmizowane słowa na różnej wysokości: za pierwszym razem
jak najniżej, za drugim – jak najwyżej, a za trzecim – normalnym głosem.
N. włącza dowolne nagranie skocznej muzyki. Gdy zapauzuje muzykę, dzieci zatrzymują się i słuchają, na jakiej
wysokości N. wypowie słowa. Jeżeli nisko – to powtarzają rytm po N., dwukrotnie wytupując go nogami, jeżeli wysoko –
to klaszczą rytm, jeżeli normalnym głosem (w średnim rejestrze) – wystukują rytm o uda.
3. Instrumentacja pastorałki W lichej stajni. Dzieci śpiewają pastorałkę wraz z nagraniem. Następnie N. dzieli dzieci
na 4 grupy instrumentalne: trójkąty, drewienka, grzechotki oraz tamburyny. Dzieci siadają w grupach instrumentalnych
i uczą się przebiegu instrumentacji. Wstęp instrumentalny do zwrotki – czterokrotne, rytmiczne uderzenie
metalową pałeczką w trójkąt. Zwrotka: dzieci grają tylko we fragmentach instrumentalnych, tam, gdzie nie ma tekstu –
dwukrotne uderzenie metalową pałeczką w trójkąt. Refren: U, la, la, u, la, la – rytmiczne uderzanie drewienkiem
o drewienko oraz grzechotką o rękę, zgodnie z rytmem tekstu piosenki. Niechaj radość w sercu gra – cztery rytmiczne
uderzenia tamburynem o rękę. U, la, la, u, la, la – jak wyżej, niechaj radość gra – trzy rytmiczne uderzenia tamburynem
o rękę. Instrumentacja w kolejnych zwrotkach przebiega jak w zwrotce pierwszej.
4. Zabawa „Choinka”. Na środku sali N. rozkłada długi sznur. Każde z dzieci otrzymuje szarfę. Dzieci tworzą koło i stają
wokół sznura. N. wybiera jedno dziecko i wręcza mu talerze. Zadaniem dzieci jest wystawianie przed siebie ręki, w której
trzymają szarfę. Rękę wystawiają pojedynczo, kolejno, po kole, w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara. Każde
kolejne wysunięcie ręki przypada na uderzenie N. w bębenek (N. gra równe wartości rytmiczne w umiarkowanym tempie).
Dziecko, na które wypadła kolej wystawienia ręki, podchodzi do sznura i przykłada do niego swoją szarfę, tworząc jedną
z gałązek choinki. Momenty, w których wybrane dziecko gra na talerzach, wyznacza N.
5. Pożegnanie. Dzieci stoją w kole i śpiewają piosenkę pożegnalną opartą na melodii kolędy Do szopy, hej, pasterze (zob.
TYDZIEŃ 14, Środa).