Page 269 - Nowa Trampolina sześciolatka. Przewodnik metodyczny ze scenariuszami zajęć. Część 1
P. 269
MY I NASZ ŚWIAT. EMOCJE
I KOMPETENCJE SPOŁECZNE
– WSKAZÓWKI DLA NAUCZYCIELA
Opowiadania zawarte w publikacji My i nasz świat. Emocje i kompetencje społeczne będą pomocą i inspiracją dla nauczy-
ciela sześciolatków w przeprowadzeniu zajęć i rozmów poświęconych emocjom oraz pomagają w tworzeniu prawidłowych
relacji dzieci z rówieśnikami. Nauczyciel może z niej korzystać w dowolnym czasie, w zależności od sytuacji i problemów,
jakie pojawią się w danej grupie.
Do każdego z dziesięciu opowiadań zaproponowano krótkie wskazówki metodyczne. Mają one formę: pytań pomoc niczych,
krótkiego komentarza określającego pojawiający się w opowiadaniu problem, propozycji działań, które pomogą dzieciom
w lepszym rozumieniu poruszanych zagadnień, a także w rozwijaniu ich umiejętności społecznych. Dzięki tak przeprowa-
dzonym zajęciom dziecko będzie wzmacniało poczucie własnej wartości, będzie rozumiane przez rówieśników i opiekunów.
1. Lenka i Pani Jesień
(Nowe dziecko w grupie. Różnimy się od siebie)
Pytania, które mogą pomóc dorosłemu w przeprowadzeniu rozmowy z dziećmi: Kto przyszedł nowy do grupy Słoneczek?
Na czym polega kłopot Lenki? Kto w końcu narysował portret Pani Jesieni? Jak to się stało, że Maja, Zuzia, Kacper, Julka
i Lenka zrobili wspólny portret Pani Jesieni? Co każde z dzieci chciało narysować?
Pytania, które warto zadawać przedszkolakom powinny ukierunkowywać uwagę dzieci na ważne i wartościowe wątki
opowiadania. W tym przypadku będą one głównie dotyczyły emocji, uczuć i sytuacji społecznych, które przeżywają dzieci.
Dobrze, by były to pytania otwarte, na które jest więcej niż jedna odpowiedź. Podczas wypowiadania się dzieci doświad-
czają, że różnią się nie tylko wyglądem, ale też sądami, pomysłami, postrzeganiem tych samych rzeczy w różny sposób.
I tak na pierwsze pytanie dzieci mogą, na przykład odpowiedzieć, że: Jest nowa koleżanka, Lenka. Lenka boi się pająków
i niewiele się odzywa.
Na drugie pytanie mogą odpowiedzieć: Lenka boi się pająków. Lenka nie rozróżnia bliźniaczek i myli je ze sobą. Lenka nie
ma koleżanek.
Na trzecie pytanie mogą odpowiedzieć: Portret narysowali: Maja, Zuzia, Julka, Kacper i Lenka.
Na czwarte i piąte pytanie mogą odpowiedzieć: Lenka malowała sama i była smutna. Pani zaproponowała, żeby poszła
do Zuzi i Majki oraz Kacpra i Julki. W piątkę namalowali Panią Jesień. Lenka nie potrafiła dołączyć do dzieci. Pani kazała jej
iść do dziewczynek. Lenka zapytała, czy może namalować kalosze i je namalowała. Ten pomysł z dorysowaniem kaloszy
wszystkim się spodobał. Potem podpisali obrazek swoimi imionami.
Warto poćwiczyć z dziećmi wypowiadanie sądów we własnym imieniu na bliskie, a zarazem ważne dla nich tematy. Mogą
opowiadać: co lubią jeść, co mi smakuje, jaki jest ich ulubiony kolor, w co najbardziej lubią się bawić, co lubią robić w przed-
szkolu, czego nie lubią w przedszkolu.
2. Niegrzeczna piłka
(Kłamstwo – prawda. Szkoda i jej naprawianie)
Pytania, które mogą pomóc dorosłemu w przeprowadzeniu rozmowy z dziećmi: Co wydarzyło się podczas zabawy trojga
dzieci? Co zrobiły dziewczynki? Co wymyśliły? Jak postąpiły? Jak myślisz, dlaczego tak zrobiły? Jak postąpił Staś? Dlaczego,
tak zrobił? Co na koniec zrobiły dziewczynki? Czy zrobiły dobrze?
Po tym opowiadaniu można zaproponować dzieciom grę PRAWDA–FAŁSZ. Trzeba oczywiście zapytać dzieci, czy wiedzą,
co znaczy słowo: fałsz. Jeśli potrafią określić jego znaczenie, to można rozpocząć zabawę. Nauczyciel mówi zdanie, a dzieci
mają powiedzieć, czy to prawda, czy fałsz. W wersji zmodyfikowanej dzieci mogą odpowiadać za pomocą kartek z cyframi.
Jedynka oznaczać będzie „prawdę” a zero „fałsz”. Przykładowe zdania:
– Maja i Zuzia mieszkają na dwudziestym piętrze.
– Kundelek Stasia nazywa się Mordka.
