Page 89 - Nowa Trampolina sześciolatka. Przewodnik metodyczny ze scenariuszami zajęć. Część 1

TYDZIEŃ 7 • Jesień w parku i w ogrodzie • 87

– Jeden, dwa, trzy, cztery, pięć, sześć, siedem, osiem…
– Dziewięć i dziesięć – dodała wiewiórka . – Dziewiąty dla Jeżyka, a dziesiąty dla ciebie, Trampolinku, na szczęście .
Podziękowała za pomoc i z ośmioma orzeszkami poszła w odwiedziny do swojej babci .
Jeż odprowadził Trampolinka aż do alejki prowadzącej do wyjścia z parku . A kiedy później układał się do zimowego
snu, zamiast kołysanki nucił skoczną rymowankę:
Dziesięć orzeszków wiewiórka mała
w dziupli wielkiego dębu schowała.
A teraz biega bardzo przejęta.
Gdzie są orzeszki? Oj, nie pamięta.
Z pomocą przyszedł jej Trampolinek –
już ma wiewiórka wesołą minę.
Urszula Piotrowska

2. Omówienie treści opowiadania: Dlaczego wiewiórka była zdenerwowana? Kto pomógł jej w szukaniu orzechów? Co w na-
grodę dała wiewiórka Trampolinkowi i jeżykowi? Ile zostało jej orzechów? Dlaczego jaskółka nie mogła pomóc wiewiórce
w poszukiwaniach orzechów? Co kiedyś babcia wiewiórki zakopała na polance? Czy babcia wiewiórki pomogła zasiać dęby
i dlaczego? Co w parku robił jeż? Do czego się przygotowywał?
3. Praca z KP1 (pierwsza , zewnętrzna strona okładki ze skrzydłem) – omówienie i uzupełnianie nalepkami ilustracji
do opowiadania: Z jakich drzew spadły liście w parku i utworzyły kolorowy dywan? Odszukajcie ukryte w listkach żołędzie? Ile ich
jest? Więcej, czy mniej niż orzechów? Wskażcie miejsce na ilustracji, gdzie mógł znaleźć sobie miejsce jeż na zimowy sen? Przy-
klejcie przy Trampolinku i jeżyku tyle orzechów, ile podarowała im wiewiórka. Nalepcie pozostałe orzechy w koszyku. Ile ich jest?
4. Zabawa ruchowa „Wiewiórki do dziupli”– N. rozkłada na podłodze tyle szarf, ile jest dzieci. Na dźwięk tamburyna dzieci
poruszają się po sali, kiedy N. przestaje grać i mówi: Wiewiórki do dziupli dzieci jak najszybciej wskakują do najbliższej
szarfy. W kolejnych powtórzeniach zabawy N. zabiera po dwie, trzy szarfy. Dzieci, które nie zdążyły wskoczyć do dziupli
odchodzą na bok i kibicują pozostałym uczestnikom.

Zajęcia 2
Rodzaj zajęć: zajęcia umuzykalniające.
Temat: Tańczymy z Fryderykiem Chopinem.
Cele:
r
 ozwijanie zainteresowania muzyką poważną
r
 ozwijanie koordynacji ruchowej
 doskonalenie poczucia rytmu
 kształtowanie wyobraźni ruchowej
 integracja grupy.

Pomoce: nagranie Mazurka F. Chopina (CD), nagranie muzyki marszowej i skocznej, tamburyn, talerze.

Przebieg zajęć:
1. Powitanie. Dzieci poruszają się przy akompaniamencie rytmów granych przez N. na tamburynie. W przerwie N.
wymienia nazwy części ciała, a dzieci podchodzą do drugiej osoby i dotykają się nimi, mówiąc: Dzień dobry.
2. Zabawa „Krok w bok”. Dzieci poruszają się przy akompaniamencie marszowej muzyki w kole w kierunku przeciwnym
do ruchu wskazówek zegara. W przerwie wykonują krok w bok, nogą zewnętrzną, wychylając się na zewnątrz koła
z przeniesieniem ciężaru ciała na nodze wykrocznej. Pozostają w tej pozycji do momentu ponownego usłyszenia
muzyki. Na dany przez N. znak (dwukrotne klaśnięcie w dłonie) dzieci zmieniają kierunek marszu o 180 stopni –
poruszają się zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Gdy ponownie muzyka ucichnie, wykonują krok w bok drugą nogą.
Uwaga: Zmiany kierunku powinny następować kilkakrotnie, aby dzieci mogły przećwiczyć wychylenie w obydwie strony.
3. Zabawa w chowanego. Dzieci poruszają się po całej sali przy akompaniamencie skocznej muzyki. Kiedy N. zagra na tale-
rzach, dzieci szybko dobierają się w pary – chłopiec z dziewczynką. Chłopiec staje przodem do N., a dziewczynka staje
za chłopcem, ma być niewidoczna dla N. Gdy dzieci ponownie usłyszą muzykę, zaczynają swobodnie poruszać się po sali.
4. Nauka układu ruchowego do Mazurka F. Chopina (CD).
Ustawienie: dzieci w parach – chłopiec z dziewczynką, stają w rozsypce, zwrócone przodem do widowni. Dziewczynka
staje za chłopcem tak, aby była niewidoczna.

00’00–00’01 – dziewczynka wykonuje krok prawą nogą w bok i wychyla się, przenosząc ciężar ciała na prawą nogę; ręce
opiera na ramionach chłopca;
00’01–00’02 – powrót dziewczynki do pozycji wyjściowej;